سلام ما بــه مــدیـنـــه به قـبـلــۀ جــانـش            ســـلام مــا بــه رســول لله و گـلستــانش

سلام ما به حریمی که مهبـط وحی است            کـه جبـرئیل امین خـادم است و دربانش

سـلام مــا به گـلستــــان سبــز اهل البیت            سـلام مـا بـه بقـیــــع و قبـــور ویــرانش

سلام ما به جگــر گــوشــۀ رســــول الله            به فــاطمـه؛ به شکـوه و به قـبـر پنهانش

سلام ما به علـی و بـه غُـربت و قَـدرش            به جان و قلب صبور و به اشک چشمانش

ســلام ما به امـامی که تــیـر بــاران شد            سـلام مـا به مزار و به خـاک یکــسانش

ســلام مــا بــه دل داغـــدیـــدۀ ســجّـــاد            به سجـده های طویل و به چشم گـریانش

ســلام ما به امــامی که بـاقــرالعلم است            درود ما بـه گهـُـرهای نـاب و غلطـانش

سلام ما به گل صـادقی که گــلـشن دیـن            هماره سبز شد از چشمه های عــرفانش

ســلام ما به مـــــزار غــَـریب اُمّ بنیـــن            به مادری که شرر داشت جان سوزانش

اگر ضــریح نـــدارد قبــور ایـــن پاکـان            قلـــوب شیعـــه بــود بقعـــۀ فـــروزانش

برای خانۀ خورشیـد شمــــع لازم نیست            که روشــن است همیشـه ز نور یزدانش

مدینـــه همره عشـاق خــــویش جـا دارد            تمـــام عمــــر بگــــرینــد بر غـریبـانش

چه مــیـزبــانی گرمی کنـد رســــول الله            از آن کسی که شـود در مــدینه مهمانش

به یاد فــاطمه و غــربت علی همه عمـر            گـلاب اشک «وفائی» چکـد به دامـانش